กึ่งจริงจัง กึ่งตามอำเภอใจ นิทรรศการนี้ท้าทายผู้เข้าชมได้คิดถึงแนวคิดใหม่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างอาหารกับภูมิทัศน์ โดยใช้ plug and play board ในแสดงการเชื่อมต่อระหว่าง ผู้คน อาหาร เมืองและชนบท ความสัมพันธ์เหล่านี้เป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและอบอุ่น อรรถบทของความเป็นอยู่ระหว่างเมืองและชนบท คือแรงหน่วงระหว่าง การเติบโตของเมือง และการหายไปของชนบท สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเครื่องเตือนความจำของเราถึงความเชื่อมโยงละหว่างตัวแปรสองสิ่งนี้ ที่ส่งผลกระทบในวงกว้าง ไม่ว่าจะเป็นควันไฟ กลุ่มชนเขาที่ถูกนโยบายการเมืองทำให้หกระเหิน ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา เมืองของเราได้พัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่องจนหลายๆครั้งเราอาจจะลืมไปว่า การขยายและเติบโตของเมืองนั้นส่งผลกระทบกับความยั่งยืนโดยตรงกับพื้นที่ชนบท และในทางกลับกัน เพราะการเติบโตและความยั่งยืนของเมืองเองนั้นไม่อาจจะเกิดขึ้นได้ หากพื้นที่ชนบทไม่ได้ถูกเหลียวแล เราจึงจำเป็นต้องกลับมาคิดใหม่ในเรื่องนี้ บนโต๊ะอาหารที่ไม่มีอาหารที่เป็นจริงๆให้กิน ที่เห็นจะมีก็เพียงแต่อาหารทางความคิด เป็นทางการเสนอแนวคิดของ 'รีคอมมอนนิ่ง' (Re-Commoning) แนวคิดในการมองโลกในแง่มุมหนึ่ง ที่ไม่ได้ใหม่ หรือแปลกอะไรมากมาย แต่เป็นความคิดในการแบ่งปันทรัพยากรต่างๆ ที่ไม่ใช่แค่แบ่งปันในเรื่องวัตถุหรือเงินตรา แต่เป็นการแบ่งปันกันในภาพรวมของเศรษฐกิจ ระหว่างเมืองและชนบท บนเรื่องของอาหารและภูมิทัศน์ที่พาเราไปกับรสชาติต่างๆของชุดความคิด ที่จะได้นำกลับไปคิด วิเคราะห์ แยกแยะ